Badanie radiologiczne

Pęcherzyk żółciowy. Badanie radiologiczne pęcherzyka jest doniosłą metodą, która umożliwia bardzo często rozpoznanie stanu chorobowego pęcherzyka oraz obecności w nim kamieni. Badanie polega na zdjęciu pęcherzyka za pomocą promieni Roentgena zarówno bezpośrednim (tzw. puste zdjęcie pęcherzyka), jak i po uprzednim wprowadzeniu dożylnym lub doustnym składnika nie przepuszczającego promieni Roentgena, a wydzielanego przez wątrobę. Metoda bezpośrednia, polegająca na zwykłym prześwietleniu i zdjęciu radiologicznym prawego podżebrza, ujawnia prawidłowy pęcherzyk żółciowy w postaci cienia dość rzadko, mianowicie wtedy, gdy sąsiednie pętle jelitowe są wypełnione gazami. Dlatego też przy badaniu pęcherzyka żółciowego bezpośrednią metodą radiologiczną chory powinien być zawsze w pozycji stojącej. Częściej stwierdza się tą metodą pęcherzyk żółciowy chorobowo zmieniony, a więc znacznie powiększony wskutek puchliny lub ropniaka, zgrubiały wskutek zapalenia wytwórczego, zwłaszcza zaś zwapniały oraz wypełniony gęstą żółcią z dużą ilością wapnia, zawierający kamienie żółciowe itd. Bezpośrednia metoda radiologiczna jest wskazana zwłaszcza w tych przypadkach, w których składnik kontrastowy zastosowany dożylnie lub doustnie, stale nie przechodzi do pęcherzyka żółciowego, gdy zatem mamy tzw. pęcherzyk wyłączony. Ważniejsza jest pośrednia metoda radiologiczna badania pęcherzyka żółciowego po doustnym podaniu składnika kontrastowego. Jest to tzw. cholecystografia. [patrz też: endometrioza po menopauzie, jak oddać szpik, na zdrowie po francusku ]