Bardziej intensywny czerwony kolor oznacza większą ostrość. Pojedyncza gwiazdka oznacza Pacjentkę 6, dziewiętnastoletnią niedotkniętą dziewczynę, która była jedyną kontrolą, u której zidentyfikowano łatkę. Podwójna gwiazdka oznacza Pacjenta 16, 7-letniego chłopca z autyzmem, u którego badacze nie znaleźli łaty w grzbietowo-bocznej korze przedczołowej, ale wyraźną plamę w tylnej górnej kory skroniowej. Potrójne gwiazdki wskazują Pacjenta 21, 14-letniego chłopca z autyzmem, u którego nie zidentyfikowano żadnego plastra. Regiony ogniskowe o obniżonej ekspresji lub nietypowe wzory markerów w hybrydyzacji in situ zidentyfikowano w 10 z 11 próbek przypadku przez niezależne osoby oceniające (86% zgodność międzyrateracyjna dla wykrywania i 75% zgodność dla określonego poziomu nasilenia dla 181 ocen) (Figura 2). Regiony te, zwane dalej łatami, zidentyfikowano przez obecność patologicznych zmian o długości od 5 do 7 mm w jednym lub większej liczbie niezależnych markerów, przylegających do regionów korony, która najwyraźniej nie była uszkodzona (tj. Kora, która wydawała się być bardzo podobna do nienaruszonych dzieci). Prezentacja nieprawidłowego znakowania rozciąga się na wiele sekcji i najczęściej wiąże się z lokalnym zmniejszeniem ekspresji podzbioru markerów komórkowych. W próbkach pobranych od 3 spośród 11 dzieci z autyzmem zaobserwowaliśmy obszary zawierające zwiększoną gęstość znakowanych komórek bezpośrednio przyległych do obszarów plastra (dane nie pokazane).
Zidentyfikowaliśmy większość poprawek z użyciem znaczników specyficznych dla warstw 4 i 5. Jednak żadne dwie łatki nie były identyczne pod względem prezentacji. Plastry w obrębie jednej próbki przypadku miały podobny wzór etykietowania. Obserwowaliśmy heterogeniczność pomiędzy próbami przypadku w odniesieniu do warstw i typów komórek, które były najbardziej nieprawidłowe. Próbki pobrane od 9-letniego chłopca z autyzmem (Pacjent 20) wykazały najwyraźniejszą prezentację fenotypu łatki o zmniejszonej ekspresji w wielu niezależnych markerach w obrębie kory o średnicy 5,8 mm (kora 1D, 1E i 1F). ).
Plastry zidentyfikowano zarówno w grzbietowo-bocznej korze przedczołowej (w 10 na 11 próbek przypadku), jak iw tylnej kory czołowej górnej (w 2 z 2 próbek przypadku) (Figura 2). Nie stwierdzono nieprawidłowych wzorców ekspresji jakichkolwiek markerów w korze potylicznej w 3 próbkach przypadku lub w tylnej kory czołowej górnej lub krętoczku w 3 próbkach kontrolnych.
Trójwymiarowa rekonstrukcja wad laminarnych
Rysunek 3. Rysunek 3. Trójwymiarowa rekonstrukcja obszaru plastra w mikrostrukturze korowej. Panel A pokazuje trójwymiarową rekonstrukcję czterech markerów, jak widać na hybrydyzacji in situ próbek uzyskanych od Pacjenta 20 (jak pokazano na Fig. 1, panele D, E i F)
[więcej w: pracownia emg, cyjanokobalamina, amlodypina ]
Powiązane tematy z artykułem: amlodypina cyjanokobalamina pracownia emg