Skok o wczesnym początku i Vasculopathy związane z mutacjami w ADA2 AD 9

Oba paralogi wykazały różne wzory ekspresji, co sugeruje, że odeszły one funkcjonalnie (ryc. S15D i S15E w dodatkowym dodatku). Kiedy ATG-MO zastosowano w celu zakłócenia ekspresji cecr1b w mpx: transgeniczny rybak pręgowany EGFP (z genem dla wzmocnionego zielonego białka fluorescencyjnego pod kontrolą promotora peroksydazy swoistej dla szpiku), w którym neutrofile są oznaczone jako zielone, wystąpiła znaczna neutropenia (Fig. S16F w dodatkowym dodatku). Ten fenotyp został zablokowany przez rzut monetarny nie mutującego ludzkiego mRNA CECR1, ale nie przez rzut monetarny mRNA H112Q lub R169Q, z których oba są związane z udarem u naszych pacjentów.
Wpływ niedoboru ADA2 na rozwój śródbłonka i leukocytów
Ryc. 3. Ryc. 3. Wpływ niedoboru ADA2 u pacjentów. Komórki wybarwione markerem aktywacji komórek śródbłonka E-selektyną (zielony) pokazano w próbce biopsji mózgu od pacjenta 5 (panel A) oraz w próbkach pobranych z biopsji skóry od pacjenta 5 (panel B) i dawcy kontrolnego (panel C) . E-selektyna w komórkach śródbłonka (wyrażająca czynnik von Willebranda [vWF; czerwony]) wskazuje na aktywację komórek śródbłonka (panele A i B). E-selektyna nie występuje w komórkach śródbłonka ze zdrowej kontroli (panel C). Jądra barwiono błękitem za pomocą 4 , 6-diamidino-2-fenyloindolu (DAPI). Paski skali oznaczają 20 .m. Interaktywne znakowanie interleukiną-1. (czerwone) pokazano w próbce biopsji mózgu od pacjenta 5 (panel D) oraz w próbkach pobranych z biopsji skóry od pacjenta 4 (panel E) i dawcy kontrolnego (panel F). Pozytywne komórki można zobaczyć w próbce mózgu pacjenta 5 (Panel D), a silne wybarwianie interleukiną-1. obserwuje się w próbce z biopsji skóry pacjenta 4 (Panel E). Oznaczenie różnicowania M1 i M2 (panele od G do J) przeprowadzono w monocytach, które wyizolowano za pomocą negatywnej selekcji z próbek krwi od Pacjenta i dobranej pod względem wieku kontroli. Równe liczby komórek zostały zaszczepione; Różnicowanie makrofagów M2 indukowano 50 ng na mililitr czynnika stymulującego kolonię makrofagów (M-CSF) i różnicowanie makrofagów M1 za pomocą 20 ng na mililitr czynnika stymulującego kolonie granulocytów i makrofagów (GM-CSF) przez 10 dni. Kontrolne monocyty przyłączone i zróżnicowane, wykazujące cechy morfologiczne podobne do makrofagów zarówno pod wpływem stymulacji M-CSF, jak i GM-CSF (panele G i H). Bardzo niewiele przyczepionych i zróżnicowanych komórek podobnych do M2 obserwowano w monocytach stymulowanych M-CSF od Pacjenta (Panel I). Jednak komórki podobne do M1 obserwowano w indukowanym przez GM-CSF różnicowaniu monocytów od Pacjenta (Panel J) – podobnego do obserwowanego w komórkach kontrolnych. Ludzkie komórki śródbłonka mikronaczyniowego skóry były hodowane do konfluencji i hodowane wspólnie z monocytami wyizolowanymi od dawcy kontrolnego i od Pacjenta przez 3 dni.
[więcej w: dietetyczne ciasteczka owsiane bez mąki, praca przy komputerze w domu, morfologia krwi cena ]