Ten punkt widzenia znajduje poparcie w rozmaitych badaniach nad uczeniem się w klasie. Na przykład Miriam Howell badała przez sześć miesięcy naukę ortografii dzieci klasy drugiej. Zauważyła, że dzieci uczyły się skuteczniej i miały lepszy stosunek do nauki, kiedy posługiwano się słownictwem znanym im z ich własnego doświadczenia, niż gdy ograniczono się do używania słów z list wyznaczonych do ćwiczeń ortograficznych. Inne niedawne badanie idące po tej linii prowadzone było przez H. E. Mosera, który uczył ułamków grupę drugoklasistów, opierając swoje nauczanie lila doświadczeniach dzieci, Grupa ta robiła lepsze postępy niż inna grupa uczniów klasy drugiej, którą uczono tych samych ułamków metodą musztry. Snygg i Combs dają trzy zalecenia szkołom, które chciałyby pracować raczej opierając się na podstawowych doświadczeniach, jakie dzieci przynoszą z sobą, niż je pomijać. Po pierwsze, mówią oni, że szkoły muszą dostarczyć dzi eciom okazji do myślenia o sobie, jako o odpowiedzialnych i współdziałających członkach społeczeństwa. Powinny dać dziecku szerokie możliwości utożsamiania się z grupą i zastania przyjętym przez jednostki i grupy, które podziwia i które są społecznie cenione. [podobne: jak oddać szpik, chirurg naczyniowy nfz, książeczka sanepidowska lekarz medycyny pracy ]
Powiązane tematy z artykułem: chirurg naczyniowy nfz jak oddać szpik książeczka sanepidowska lekarz medycyny pracy