ZASŁUGI JOHNA DIEWEYA. W pewnym okresie część psychologów, a nawet psychologów zajmujących się psychologią wychowawczą, była skłonna ignorować teorie Johna Deweya prawdopodobnie z kilku przyczyn. Po pierwsze, Dewey nie prowadził formalnych badań: analizował, podejmował próby, tworzył teorię uczenia się, lecz swoich teorii nie badał eksperymentalnie w laboratoriach, chociaż wielostronnie wypróbowywał je praktycznie w klasie. Jego audytorium składało się raczej z przedstawicieli zawodu nauczycielskiego, z osób, które uczyły i administrowały szkołą, niż z psychologów pracujących laboratoryjnie. Psychologowie zajmujący się psychologią wychowawczą woleli przyjmować hasła ludzi takich, jak E. L. Thomdike, który nie tylko sformułował teorie, lecz także wykonał zadziwiającą ilość badań. Ponadto teorie Deweya miały bardzo szeroki zakres. Dotyczyły one całego dziecka w całej jego sytuacji a nie fragmentarycznej analizy procesu uczenia si ę. Jego teorie były zatem zbyt trudne do sprawdzenia, przy zastosowaniu metod dostępnych ówczesnym psychologom. Dopiero w ostatnich latach pracownicy naukowi byli w stanie rozwinąć takie metody i zachęcili się do podejmowania badań nad wnioskami wypływającymi z teorii Deweya. [podobne: zatoka jamista, rekomendacje ptg, neurolog siedlce ]
Powiązane tematy z artykułem: neurolog siedlce rekomendacje ptg zatoka jamista